Metoda PNF czyli proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu, celem metody jest praca na funkcją jaką pacjent utracił a jej potrzebuje. Wykorzystanie techniki PNF pozwala na postrzeganie chorego jako całości, jednocześnie wykorzystując do terapii zdrowe i silne części ciała. Pozwala na pełne wykorzystanie rezerw organizmu, oraz motywuje do dalszego działania. Chory podczas terapii za pomocą wykorzystania zdrowych części ciała aktywować utracone funkcje drugiej kończyny. Metoda PNF ma być bezbolesna oraz zgodna z potrzebami funkcjonalnymi  zgłaszanymi przez pacjenta a także ma być wzorowana na naturalnych ruchach zdrowego człowieka. Terapia metodą PNF proponuje wykonywanie ruchów naturalnych, przebiegających trójpłaszczyznowo, zbliżonych do codziennej aktywności. Technika PNF wykorzystuje wzorce ruchowe automatycznie wykorzystywane podczas całego życia człowieka. Technika PNF wykorzystuje wzorce ruchowe łopatki, miednicy, kończyny górnej/dolnej oraz tułowia i głowy. Wykonwanie wzorców ruchowych dostarcza informacje do mózgu oraz uruchamia to mechanizmy odtwarzania i poprawa kontroli motorycznej, poprzez taki mechanizm możliwe jest przywrócenie utraconych funcji ruchowych pajenta. Podczas wykonywnia terapii z wykorzystaniem koncepcji PNF następuje proces uczenia się ruchu, odtwarzania utraconej funkcji ruchowej. Terapia indywidualna z wykorzystaniem techniki PNF pozwala na uwzględnienie indywidualnego stadium choroby, stan funkcjonalny oraz potrzeby pacjenta. WSKAZANIA: – stany po urazach kości, stawów i tkanek miękkich – udar mózgu, – urazy mózgowo-czaszkowe – urazy rdzenia kręgowego – stwardnienie rozsiane – ataksja – choroby móżdżku – polineuropatie – choroba Parkinsona – zaburzeń chodu i utrzymania równowagi z różnych przyczyn